وقتی که عشق رشد می کند، اشتیاق آتشینی برای رسیدن به کنه و نهایت هر چیز که در مد نظر آید، پیدا می شود...میکل دواونامونو

سلوک

آن ده دقیقة طولانی...

تبلور زایش بود

بسان اعجاز صدا

بسان اشراق عشق بود

آن ده دقیقة طولانی...

سیْر باران و آینه

استمرار مشایعت نور

و عبور

از بکارت افلاک بود

آن ده دقیقة طولانی...

حس ویرانگر تعلیق

پرواز روح...

حس تنفیذ مرگ

استحالة وقت بود.

آن ده دقیقة طولانی...

 میعادگاه مفاوضت جان بود و تن

تن اما،

تنی دیگر

تنی خوشبخت بود!

آن ده دقیقة طولانی...

نه بلکه عشقِ عشق

بسی فراتر از آن

که عشقِ عشقِ عشق بود

آن ده دقیقة طولانی...