با خیالت آنچه را سر می‌کشم/ شوکران باشد اگر، نوش من است!

امانت

تا صدای عشق در گوش من است

عالم و آدم فراموش من است!

با کدامین آسمان قسمت کنم-

این امانت را که بر دوش من است؟

آنچه خود پهلو به دریا می‌زند-

قطره‌ای از عشق پُر جوش من است

مثل گل صد پیرهن باید درید

تا که آغوش تو تن پوش من است!

با خیالت آنچه را سر می‌کشم-

شوکران باشد اگر، نوش من است!

تا تو هستی شوق یک دنیا غزل

در دل گویـای خاموش من است.

اردیبهشت ٨٨