پرواز را به خاطر بسپار/ پرنده مردنی ست...فروغ

بن بست

هرگاه بر اندیشه‌ام پا می‌گذاری

یک آسمان پرواز را جا می‌گذاری

باید به امواج بلا تن داد وقتی-

چشمان خود را پشت دریا می‌گذاری

با هر قدم بر سنگفرش سینۀ من-

بگذار نقشت را که زیبا می‌گذاری

می‌سوزم از بن بست آغوشی که تنها-

داغی سر این کوچه بر ما می‌گذاری

با اینکه می‌دانی دقایق بی‌وفایند

امروز را بر دوش فردا می‌گذاری!

ای جلوه‌گر در تو رخ زیبای یوسف-

کی دست در دست زلیخا می‌گذاری؟

اردیبهشت ٨٨