آنچه جان کند تنم عمر حسابش کردم...فرخی یزدی

آب و آتش

فرسنگها پیموده ای راه تنم را

اما ندیدی دستِ کم جان کندنم را

تو آمدی و من شدی، تا بار دیگر-

پیدا کنم در بیکرانِ تو منم را

شاید به دور از واقعیّت باشد امّا-

عطر تو عاشق می کند پیراهنم را

ای آتش خوابیده در خاکستر من

برخیز و سرتاسر بسوزان خرمنم را

من مرد رفتن نیستم، چشم تو باید-

تنها در آغوشت ببیند رفتنم را

هرچند بین آب و آتش آشتی نیست

امّا همیشه «دوست دارم دشمنم را»

اسفند ٨٧